همچون یک پزشک

به گزارش ستاد خبری نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، در آستانه بزرگداشت روز کتاب، کتابخوانی و کتابدار، ‌محمدرضا یوسفی، نویسنده نام‌آشنای ادبیات کودک و خالق اثر «حسنی به مکتب نمی‌رفت» یادداشتی درباره اهمیت جایگاه کتابدار در کتابخانه‌های عمومی نگاشته است که در ادامه می‌خوانیم.

مسئله کتابداری میراثی از مدرنیته است که حدود 40 سال است که پای به ایران نیز گذاشته. باید قدر این میراث گران‌بها را دانست و بدان بها داد. متأسفانه در ایران این حرفه خیلی خوب شناسایی نشده و آن‌طور که باید به اهمیت وجود این قشر نپرداخته‌ایم. شاید خیلی‌ها با شنیدن واژه کتابدار، چیزی که به ذهنشان متبادر می‌شود، نگهبان یک کتابخانه باشد. درصورتی‌که در کشورهای پیشرفته چنین نیست و اهالی فرهنگ برای افرادی که کتابدار هستند جایگاه خاصی قائل هستند. البته این امر شاید از این موضوع ناشی می‌شود که اکثر کتابخانه‌های ما در کشور به شکل بسته است؛ اما در دنیا شیوه کتابخانه‌های باز کاملاً مرسوم است و افراد خود به پای قفسه‌های کتاب می‌روند و خیلی راحت به کتاب مورد نظر خود دسترسی پیدا می‌کنند و برای کمک به کتابدارها رجوع می‌کنند. در این نوع سیستم کتابخانه‌ای، نقش کتابدار بسیار پررنگ و مهم است. به‌طور کلی کتابداری جز فرهنگی‌ترین حرفه‌ها در جامعه است. یک کتابدار باید در درجه اول کتاب‌شناس و کتابخوان خوبی باشد؛ زیرا معرفی و هدایت اشخاصی که علاقه‌مند به حوزه کتابخوانی هستند بر عهده کتابدارها است و کتابداری که سرانه مطالعه پایینی دارد بالطبع نمی‌تواند خیلی خوب افراد را راهنمایی کند. وظیفه اصلی یک کتابدار در تعامل با مخاطبان کتاب‌ها و کتابخانه‌ها است که بسیار اهمیت دارد. کتابدار می‌تواند با آگاهی خاصی که از مخاطب خود به دست می‌آورد او را به سمت خواندن یک کتاب خوب و مناسب جهت دهد؛ و چه‌بسا با یک راهنمایی خوب، گشایش فوق‌العاده‌ای برای مخاطب فراهم شود. چنان‌که بوده‌اند افرادی که گفته‌اند فلان کتابدار در به ثمر رسیدن تحقیق علمی من نقش مهمی را با معرفی کردن فلان کتاب داشته است.